Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
yureginizi vermeyin ya siz yureksiz ne yapacaksiniz .peki degiyormu??
Çocukluktan başlayan gönül bağlarıyla sarmalanmış yüreğin, hüzünlü bir vedayı dizelere yansıtışı çok doğal, bir o kadar da hüzünlüydü... Çok güzeldi, kutlarım. Sevgilerimle esen kalın!(10on)
Hanımefendi
Şiiri dşkkatle iki kere okudum. Yerinde bölümlere ayrılmış. Bu serbest şiirde çok önemli.Çünkü dineleyene şiiri anlama fırsatı verir ve etkiler. Anlatımdaki mısralara hakimiyet ve zorlama mısra yok şiiri güzelleştireceğim diye. Dolu dolu dopdolu bir şiir olmuş. TEBRİKLER. Alkışlar kocaman 10
Bilmezdim şebnemlere çiğ düştüğünü
Seni tanımadan önce
Canımın çekirdeğinde bir diken
Batıyor derine derine, ben çıkartmak istedikçe…
Bitimsiz saygılarımla...
Âlimoğlu
Kararlısın öyle mi?
Peki, sen bilirsin
Verdiğim hiç bir şeyi geri almadım ömrümce
Ben sevdim mi ölesiye severim
Hadi, al götür öyleyse yüreğimi de…
DUYGU DOLU HARİKA BİR ÇALIŞMA, MÜKEMMEL BİR ANLATIM, ELLERİNİZE SAĞLIK, KALEMİNİZ DAİM OLSUN, TAM PUANIMLA CAN' I GÖNÜLDEN TEBRİKLER. SELAM VE SAYGILAR.- Berkay kur.
Sadakat!
Keşke öyle yapamadığımız şeyler için sözler vermeseydik.Şiiri çok güçlendirmesine rağmen keşke ölenle ölüyormuş gibi yapmasaydık...
Ben havamda değilim bugün.Bana bakmayın siz.ÇOK güzel yazmışsınız,ÇOKKKKKKKKK....
Çok duygulandım,güzel dizelerdi.Hayallerin gerçeğe dönüşmesini dilerim.
Kutlarım emeğinizi
Saygımla
yüreğinize sağlık Naime hanım
güzel bir şiir
Zamanla oynamak. Keşkelerin en başta geleni işte bu.Gerisi sayın şairimizi dediği gibi ne hayaller ne şiirler olur.
Kaleminizi ve yüreğinize çok yakışan bu şiiriniz için tebriklerimle. +10
Çok güzel bir şiir okudum.Duygusu da o derece anlamlı,tebrikler sayın şair.
'Zaman bu güne dönmüş acele
Öyle dardayım ki;
Duygularım darağacında, canım incir çekirdeğinde
Pek hayra alamet değil bu sessizlik
Az sonra bir fırtına patladı patlayacak içimde
Liman arayacağım sessiz gemime
Oysa dalkıranlar yıkık
Deniz kabarmış alabildiğine
Ve ben pusulasız, açık denizde… '
HARİKA DİZELER...
Bu şiir ile ilgili 116 tane yorum bulunmakta