Saatler geriye kurulmuş
Çocukmuşuz
Oturmuşuz eski bir kapı eşiğine
İkimize sadece bir elma şekeri vermişler
Bir tarafından sen yiyorsun,
Diğer tarafından ben, öyle tatlı ki…
Tam ortaya yaklaşırken uzatıp sana;
Al, bitir diyorum, ben çok sevmem zaten
Gülüyoruz en masum halimizle, hayal işte…
Zaman bu güne dönmüş acele
Öyle dardayım ki;
Duygularım darağacında, canım incir çekirdeğinde
Pek hayra alamet değil bu sessizlik
Az sonra bir fırtına patladı patlayacak içimde
Liman arayacağım sessiz gemime
Oysa dalgakıranlar yıkık
Deniz kabarmış alabildiğine
Ve ben pusulasız, açık denizde…
Bilmezdim şebnemlere çiğ düştüğünü
Seni tanımadan önce
Canımın çekirdeğinde bir diken
Batıyor derine derine, ben çıkartmak istedikçe…
Bir yıldız kaydı Samanyolu’ ndan
O sen miydin Cann?
Henüz mevsim bahar değil mi?
Nedir bu zamansız göçün nedeni?
Verdiğin sözü tutardın hani?
Gitme can özüm, ne olur gitme!
Sol yanım öksüz kalır sen gidince…
Kararlısın öyle mi?
Peki, sen bilirsin
Verdiğim hiç bir şeyi geri almadım ömrümce
Ben sevdim mi ölesiye severim
Hadi, al götür öyleyse yüreğimi de…
EYLÜL 2008
Naime ÖzerenKayıt Tarihi : 16.9.2008 00:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesini sizin engin hayal gücünüze bıraktım.
İçeri buyur ettim soğukkanlılıkla,
Otur dedim sonra…
Oturdu,
Bir zamanlar ona ait olan koltuğa.
Dedim,
Çok değişmişsin, tanıyamadım seni!
Çay mı istersin, yoksa kahve mi?
Uzun uzun baktı gözlerime,
Ve dedi ki,
Değişmedim, hala aynıyım, hala o yaramaz çocuk kalbim!
Ah o gözleri,
Gözleri ellerimdeydi,
Belli ki tutmak isteyecekti…
Korktum, çektim,
Hoyratça sakladım ceplerime!
Sustu!
Ama dedim,
Değişmişsin, dedim yeniden.
Usulca,
Çayını sehpanın kıyısına koydu.
Dedi,
Bak, iyi bak gözlerime, gerçekten değişmiş miyim?
Dedim,
Bak, sen bak yüreğime, çok değişmişsin tanıyamadım!
Dedi,
Gerçekten beceremiyormuşsun affetmeyi!
Kalktı,
Başı önde çıkıp gitti!
Anladık ki,
Biz birbirimizde bitmiştik!
Anladım ki,
Giden çocukluğumdu…
Diyemedim,
Ne olur gitme!
Diyemedim! 11.4.2007
Biri ve ya sen;
Lütfen susmasın ve söylesin bana,
Neden bu kadar çabuk uçup gider ki ellerimizden,
Güzel olan her ne varsa?
Sevgimle...
Yürekte kalan izler bile yıllar sonra insana ne kadar canlı gibi gelebiliyor... O an sanki tekrar yaşanıyor gibi...
Başlıktaki seleniş, 'bari yüreğimde kal' der gibi....
Dupduru ve içten bir dille yazdığınız bu güzel şiirinizi ve sizi içtenlikle kutlarım Naime Öğretmenim... Sevgileirmle....
Gelmekle başlar zaten gitmeler..
Doğum gibi.. Geldiğimiz yeri bile bilmeden..
Gide gele öğreniyor insan.. Sevince hele.. Geldiği yerde kalmak, kalıcı olmak istiyor.. Her şey bitse, sevgi bitmez sanıyor..
Ama ya gitmek için yola düşene. 'Gitme kal' dese ne fayda? Elmanın diğer yarısı yok artık..
Güzel şiir.. Kutlarım Öğretmenim..
Peki, sen bilirsin
Verdiğim hiç bir şeyi geri almadım ömrümce
Ben sevdim mi ölesiye severim
Hadi, al götür öyleyse yüreğimi de…
ne güzel dizeler can alıcı etkileyici okundukça keyif veriyor yürekten kutlarım Naime Öğremenim...10 ant
TÜM YORUMLAR (116)