Ne olur bakmayın! Şiiri - Mustafa Cilasun

Bakmayın bana ne olur!
Pür melalim perişan, viran!
Gözlere, yüzlere, gönüllere,
Sizdeki güzelliklere biganeyim.
Yaram derin, çaresiz haldeyim.
Bakmayın ve ne olur acımayın.
Ne öksüzüm, nede yetimim,
Ne aksağım, nede özürlüyüm.
Zahirim de, çok düzgünüm.
Ne olur, siz yine de bakmayın.
Sizin, ehlinizin, ayalinizin,
Dost, arkadaş ve yareniniz,
Dahi, bakmasınlar söyleyin.
İşim, evim, eşim, çocuklarım,
Zannetmeyin yok, hüsnü zan edin.
Yoksa birine mi sevdalı demeyin,
Eş, aş, haz kesmiyor bunu bilesin.
Sevda yetersiz kalıyor işte bilesin.
Aşk nedir bilmem, hiç tatmadım,
Bunu tatmışlarla dost olamadım,
Baktım, yattım, uyudum, ağladım.
Derdime, bir dermen bulamadım.
Ne olur, üzülmemek için bakmayın.
Görünmeyen bir ateşte yanmak,
Elbette ki, su dahi çözüm değil.
Şems, hilal, arz ve akan zaman,
Onu arıyor, yanıyor, haykırıyor.
Biganeyim, ne olur bakmayın.