Ne Olur? Şiiri - Emin Vural

Rüzgarın savurduğu dallar
Kadar acınası biri varsa benim
Kökü kıpırdatamayan asi
Dallara nasılda vuruyor
Dalgalanan bayrağın çıkardığı sesi
Hayatın her darbesinde içimden
Haykırarak yalvarıyorum
Yapma
Ne olur ha ne olur çocukluğumdaki
O anlamsız günlere dönsem
Topum patlayınca ağlasam
Oyuncağım kırılınca ağlasam
İnsan büyüdükçe kırılanın sadece oyuncak değil
kalbinin de oracıkta çıtırdadığını fark ediyor
Zorunluluktan götürüldüğüm cenaze evinin yasında
Dualar eşliğinde koşuştursam Ha
Ne olur?
Ölenlerin ölmesi kadar doğal bir şey olmasa
Ölüm benden uzak olsa
Hiç bilmesem
Ölenlerin gezmeye gittiğini söyleseler
Benim de arkamdan gezmeye gitti deseler
Ne olur?
İnsanlar olgunlaştıkça acıları da olgunlaşıyor
Kaybettiğim bilyelerin bedelini
Zaman işledikçe çekiyorum
Gövdem dipdiri ve insanlarla
Dallarım savruluyor hafif rüzgarlarda
Mutluluk diye bir dal uzamadı daha
Koskoca gövdemde
Uzasa da zaman dalını budağını kesti
Artık o günlerin köklerine kibrit suyu
Bugünün hüzünlerini de ip bağladılar
En sağlam dalımdan dar ağacı yaptılar
İlmek boynuma ne zaman geçer bilmem ama
Gezmeye gitti desinler.