Ne olur Şiiri - Gönül Çalımlı

Ne olur
bana kiralık bir hayat bulun
ama şöyle şeffaf pırıl pırıl
aydınlık sabahları olsun
ya da ne bileyim
tüm renk soylarının cıvıldaştığı bir bahçe,düşsem de canım acımaz annem yokken
düşürmeye kalkarsanız dağılmaya en müsait de olabilirim
aksi halde
çıldıracak bu kargaşa
çıldırtacak bu insan soykırımları
çıldırtacak

lütfen
bana yüreğim kadar bir yer ver
turunç ağaçlarının yamacında
yada gökte sükunetle gezen bir gece rüzgarı bul aklında
ahh yokluğu bıçaktan keskin sevdiğim gözlerime bak ve söyle
karanlıkta yalnızca ay mı parlar?
öyle ise bir gülüş her gece dünyanın yarısını nasıl? aydınlatıyor

ben ki
güne,tarifsiz bir kederle sorarken onu
yalnızca kuşlar mı duyar? gözlerimin titrek sesini
bu sağırlık niyedir?
hadi
anlatınsana bana bütün bu ölen çocukların boş kalan salıncaklarını
çıldırtacak beni
bu manzara
bu yokluğun

duymuyor musunuz? Ergani dağlarımın ıhlamur ağaçları
günaydın mı? Toroslar'ımın çilekleri
ölmek mi? dersin buna Malatya'mın kekik kokan dağları
meselâ
biterken mum ışığı arasında gece
gözlerinin değdiği yerler ne anlatır? sana
ya da
ne anladılar bakışlarından ben gibi
sarıp sarmaladığım bu gece gibi kaç gece
rengini annen
yüreğini ben verdim sana
şöyle de diyebilirim;
demlenirken bir rüyada bir sima ve bütün geç kalmışlık
gece yıldızlarla teselli ettiği derin uykulara sarıldığım bu gece gibi kaç gece?

sonra
sonra senin bu yüreğimden apayrı varlığın
kaç yürek sarsıntısı
kaç hayal zelzelesi
kaç gönül sızısı eder? diye sormam
çünkü benim her saat hissederek
her an fark ederek
kursağıma takıla takıla
nefes alışımın cevabıdır bunlar

keşke bana bir mavi bulsanız
işte o vakit
aklıma vurup,kalbimin derisini yüzün diyebilirim gönül rahatlığı ile
ama ne olur bana bir gökyüzü de bulun isterim
bir şiirin ya da üstü başı yırtık bir çocuğun gözlerinin içinde
şakağımı sızlatmasın artık n'olur
ya da biri çıkıp bahar geldi desin
bir uçurumun en derin yerinde açan bir papatyaya

şu an en suskun
en sessiz bir ruh haliyle soruyorum
gece ve gündüz arasında yalnızca yalnızlık mı akar?
solgun benizli yalnızlar,düşerken taa duyguların tepesinden
sadece dizleri mi kanardı? bir aşığın

hadi artık
hadi
bu gece
bu sessizlik
bu yalnızlık sussun ve bitsin bu hayat
anlamıyor musunuz?
anlamıyor musun?
dar geliyor dar şu yüreğim bu bedenime
kokunu çekmedikçe ruhuma

ve inan arsızım
artık yokluğun
bunca yoksulluktan da ayıp...