Ne Olur Şiiri - Ali Urgan

Mâziyi çalarken vefâsız hiçe,
Evhamlı bu çile sende kaybolur.
Zifir-î ayazda geçiyor gece,
O kırmızıları giy gel ne olur.

Nurdan mı ellerin uzun ipince?
Kara gözlerinin dalıp içine,
Bir lahza aklına gelip düşünce,
Koş bana delice, yel ol ne olur.

Mâziden mâtemli hüsranın mı var?
Hasret girdâbında fermanın mı var?
Bendeki yaraya dermanın mı var?
Yağmur gibi düşte, sel ol ne olur.

Sevip başkasını yol edeceksen,
Sana bu aşkımı pul edeceksen,
Beni hep kendine kul edeceksen,
Vedâ edip aşka, el ol ne olur.

Gelirdin aklıma sende pişerdim,
Kara gözlerine yanar içerdim,
Kaderime küskün güler geçerdim,
Efsunlu hâlime, nur ol ne olur.

Hicrân ki sineme sinerek kondu,
Tükendi seneler vâdeler doldu.
Geçti şu gençliğim bir heder oldu,
Lâl olmuş hislere, dil ol ne olur.

Sensiz kalmaktansa alemler yansın,
Vuslat için kalbim, yürek dayansın,
O mağmur gözlerin bana uyansın,
Bir can için aşka gül ol ne olur.

Huzur ver ey yüce, yaratan Kudret.
Sıra dağlar gibi içimdeki dert.
O kara kaşları bende bir hasret
İnceden bir perde, tül ol ne olur.

Ey vefâsız, ben ki kayboldum sende,
Katran geceler de geçerken mey'de,
Tüketmek de varmış ömrü elinde,
Aşk "od"un da yanan, kül ol ne olur.