Ben kendi dünyamı kurmalıyım
Yıkmadan duvarları duramam
Gözlerim seni hisseder
Melek mi gördüm anlayamam.
Ben eşkıya olmalıyım
Boynu bükük duramam
Bana kucak açan ırmaklar
Özlemin adı olmalıyım.
Fırtına gibi asi olmalıyım
Umudumu yıkamam
Ölüm beni ansızın yakalar
Nerden geldin diye soramam.
Ben özgür olmalıyım
Kurda kuşa yem olamam
Üstüme gelirse duvarlar
Yalnızlığa katlanmalıyım.
Ne mi olmalıyım?
Irmak soğuğunda yaşarken
Zulmün başına bela,
Sokaktaki çocuğu anlarken
Azrail’in başına cellât olmalıyım.
Kayıt Tarihi : 25.5.2018 16:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
"Yabancı Gibi Yaşamak - Adam Olmak" Bölümünden Biz kendimize öyle bir hayat noktası belirlemişiz ki; ne ölebiliyoruz ne de tat alabliyoruz hayattan. İnce bir çizgi üzerinde duruyoruz, bir ucu avucumuzda bir ucu Tanrı'da olan.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!