Aşkımın Peygamberi Şiiri - Cenk Ulupınar

Ol dedi Tanrı...

Yıldızlar, galaksiler,
atom parçacıkları oldu.
Gökyüzleri , yeryüzleri , kainat .
Adem ve Havva oldu.
İkisinden aşk doğdu...
Şeytan geldi dokundu,
bir sürü yüzsüz oldu.

Cennet , cehennem oldu.
Cehalet padişah oldu.
Melekler, peygamberler, savaşlar .
Dinsizler, tüccarlar oldu.
Cinayet ,ihtiras, intikam, nefret.
Milyonlarca vahşi merhamet .
Güneş battı, yeniden doğdu.
Gece oldu, mey doldu.
Gözyaşı oldu...

Ben sevmeye başladığımda seni,
Henüz bunların hiçbiri yoktu.
Yaratılan ne varsa bildiğim, bilmediğim,
sana dair ve minnettar oldu.

Sen benim aşkımın peygamberi,
habercisi inançlarımın,
gülüşü ibadeti kalbimin.
Seninle tüm hayat secdeye durdu.
Kalp yandı dergahında,
yüzü pak bir nur oldu...