Ne Oldu O Irmaklara?

Irmakların vardı
Sürükleyen peşinden ruhunu
Kopup giden usundan
Yıkmadan yıkayan gecelerimi
Irmakların vardı dupduru...
Ya deniz olurdun bulup bir yolunu
Ya da dudağımda duası yağmurun kupkuru
Her ne olursa olsun sırılsıklam ve hep umut dolu...
Mayıs çiçeklerim özlerdi kokunu dünden gönüllüydük aşka
Yüz kere solar, bin kere açardık akşamdan sabaha
Balık olmak da güzeldi seninle aynı oltada
Hasretine asırlarca yaklaşmakta gecelerin ortasında...
Zira sonsuza açılırdı asırlar, sonsuz avuçlarıma...
Şimdi ses etmeyen ve kendini dinleyen küçük bir göl kıyısında
Düşünüyorum da, ne oldu o ırmaklara?