Köyüme ne oldu emmi

Yıllar sonra
Bir Ekim sabahı gittim köyüme..

Eğildim bir avuç toprak aldım..
Sanki yabancı duruyordu o bana, ben ona..

Osman emmiyi gördüm
Eski bir sandelyede oturuyordu,
bana baktı “Sen misin?” dedi,
Benim emmi..

“Ne oldu köyüme emmi?”
“Gitti gitti,” dedi, “şehre gitti gençler,
evler boşaldı, bizler yaşlandı..

Talan olmuş bu evler
Viran olmuş çocukluğumdan kalan yerler..
Değişmiş insanlar, kurumuş özler, dereler..

kurumuş topraklar
Kurumuş pınarlar
Silinmiş tüm hatıralar..

Nerde emmi ağaçlar, kavaklar
Meleğen koyunlar, kuzular
Hep şehirli olmuş komşular
Kuşlar bile göç etmiş..
Sanki umutlar silinmiş, her şey eksilmiş..
Ne eski bahçeler kalmış ne de geçmiş..
Yıllar tüm hatıraları alıp gitmiş

Kavaklar söğütler kesilmişte,
Büyük pınarın suyuda mı kesilmiş emmi..

Deli mecoyu da göremedim nerede
Selam veren de yok herkes bir dert de

Kümeslerin yerine çardaklar kurulmuş
Bahceler, bağlar kurumuş,
Şehirden ekmek, peynir, yumurta alınır olmuş
Benim köyüm nerede emmi

Yemekler beraber yenirdi..
Çay beraber içilirdi,
Sanki herkes birbirine küsmüş
Evlerin etrafı duvarlarla örülmüş
Kale kapısı gibi kapılar konulmuş
Selam verdiklerim bilemedi..
Köyümde turist olmuşum emmi..

Köyüme ne oldu emmi?
Bir sen bilirsin dedim… Susuyorsun.
sen de mi artık bilmek istemiyorsun

Köyüme ne oldu emmi?
Ben çocukken sabahları tandır kokar,
Ekmek kokardı hava,
şimdi diz boyu ot, derin bir sessizlik.
Rüzgâr bile yabancı esiyor
Nesil değişmiş birbirini tanımıyor..

Yoksa bize mi bir şey oldu?
Belki de köy burada kaldı,
Biz geç kaldık dönmeye
Geç mi kaldık emmi..

Değişen evler, harmanlar değil
Kaybolan köy değil
Belki de biz kaybolduk gurbette
unuttuk köy olmayı. Köylü kalmayı..
Unuttuk emmi..

Ben köyüme gelmiştim
Ama köy benden çoktan gitmiş
Çocukluk, gençlik ömür gitmiş..

Köyüme ne oldu emmi?
Yoksa bize mi bir şey oldu?
Belki de köy yerinde kaldı,
Biz geç kaldık dönmeye..
Geç kaldık emmi..