Eyersiz atlar gibi koşardık, “Gel” deyince mazlum;
Görmez oldu gözümüz, ne mazlum, ne mahsun;
Ne girdi araya tanınmaz olduk,
O atlara ne oldu, bize ne?
Zulmün karanlığını aydınlatırdı güneş,
Bizdik o güneş, o ışık biz.
Seni bildim bileli,
ey balçık dünya,
başıma nice belâlar geldi,
nice mihnet, nice dert.
Seni sırf belâdan ibaret gördüm,
seni sırf mihnetten, dertten ibaret.
Devamını Oku
ey balçık dünya,
başıma nice belâlar geldi,
nice mihnet, nice dert.
Seni sırf belâdan ibaret gördüm,
seni sırf mihnetten, dertten ibaret.



