Eyersiz atlar gibi koşardık, “Gel” deyince mazlum;
Görmez oldu gözümüz, ne mazlum, ne mahsun;
Ne girdi araya tanınmaz olduk,
O atlara ne oldu, bize ne?
Zulmün karanlığını aydınlatırdı güneş,
Bizdik o güneş, o ışık biz.
Zalimler durmaz, mazlumlar ışıksız;
Ne girdi araya tanınmaz olduk,
Güneşe ne oldu, ışığa ne?
Dostun yarası sızlar, gelecek merhem bekler;
Ne dost olduk, ne dost bulduk,
Ortada kaldık kimsiz, kimsesiz,
Ne girdi araya tanınmaz olduk biz,
Dosta ne oldu, bize ne?
Feryad figan attık kendimizi yola,
Bazen caddeye çıktı yol, bazen sokağa,
Neçe kalmışız bu ıssız da,
Ne oldu bize tanımaz olduk,
Caddeye ne oldu, sokağa ne?
Ayhan Bedirhan Atalay
Kayıt Tarihi : 2.1.2021 22:52:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!