Ne Oldu Bize Şiiri - Veli Savaş

Sabahları hayat erken başlardı
Her oymakta beş on çocuk oynardı
Bayram, düğün; her yer insan kaynardı
Sokağa çor çocuk inmiyor kardeş

Ne köpek, ne kedi, ne horoz sesi
Ahırdan, ağıldan gitmiş hayvan nefesi
Viran olmuş evler, kaçmış neşesi
Kimse ata, eşeğe binmiyor kardeş

Dağlarda gezinen çobanım gitmiş
Bacalarda tüten dumanım bitmiş
Yan komşum da köyümüzü terk etmiş
Çoğu evde ışık yanmıyor kardeş

Evlatlar iş diye yola düşmüşler
Yaşantı hoş deyip, şehre göçmüşler
Köy yolunu unutup transit geçmişler
Vaziyet içime sinmiyor kardeş

Zemheride göçtü Koca dayımız
Kedersiz geçmiyor hiçbir ayımız
Gün gün azalıyor insan sayımız
İçimizdeki ateş sönmüyor kardeş

Dalından düştükçe yapraklar birbir
Hayat bize zindan, ekmekse zehir
Kudret yazısına olmuyor tehir
Gidenler geriye dönmüyor kardeş

Ne oldu bize de , gün gün azaldık
Yad olduk, yaban olduk, yozulduk
Soğuk yemiş bağ misali bozulduk
Bir sofrada ekmek yenmiyor kardeş

Veli’yim sözümü kimlere desem
Anılar canlanır ne yana dönsem
Şaşırdım ne etsem, nereye gitsem
Gözümdeki yaş hiç dinmiyor kardeş

2018