Ne Oldu Aşkımıza? Şiiri - Seyfet Bozçalı

Dağ kadar yüce idi,şimdi ovaya döndü.
Üzerinden yol geçti,kıraç tarlaya döndü,
Yanan volkan gibiydi,sönmüş yanardağ oldu.
Verdiğin sözler nerde,ne oldu aşkımıza?

İlkbaharlar son buldu,Cicim ayları bitti.
Bunca geçen yaşantı,bir gümbürtüye gitti.
Hatıralar yaşlandı,sevdalar uçup gitti,
O eski haller nerde,ne oldu aşkımıza?

Sözler bir kurşun gibi,her gün bir yara açar.
Sevdanın bahçesine gül yerine kül saçar.
Yaşamı kabus eder,günler karamsar geçer,
Yaşayan mefta oldum,ne oldu aşkımıza?

Ömrümün çoğu gitti,bari azına kıyma,
Yaşanmış yıllarını,hiç yaşanmamış sayma,
Kem sözlerle yıldırıp,sonra tabuta koyma,
Pişmanlık fayda etmez,ne oldu aşkımıza?

Aşkım,sevgim,hürmetim ilk günkü kadar taze,
Bir kıvılcım yakalım,gerek yok harlı köze,
Her şey özüne döner,bizde dönelim öze,
Örnektik el aleme ne oldu aşkımıza?