Oturdun daima gönül yormadın
Ben üzülüp sen gülünce ne oldu
Geri dönüp hiç halimi sormadın
Ben üzülüp sen gülünce ne oldu
Bu ayrılık beni gerdikce gerdi
Gün geçtikce bana acılar verdi
Söyle şimdi başın göğe mi erdi
Ben üzülüp sen gülünce ne oldu
Kor ile yaramı yakıp dağladım
Senin için özel ortam sağladım
Gahı coştum gahı içip ağladım
Ben üzülüp sen gülünce ne oldu
Şaha kalkmayınca bu aşkın atı
Senin olsun senin doğuyla batı
Sana derim sana ey gönlü katı
Ben üzülüp sen gülünce ne oldu
İster söz söyleme istersen bağır
İstersen kov beni istersen çağır
Duy artık Remzi'yi kulağı sağır
Ben üzülüp sen gülünce ne oldu
Kayıt Tarihi : 17.9.2014 03:03:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Remzi Timar](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/09/17/ne-oldu-113.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!