https://www.facebook.com/ertugrul.bayamm
Kanayan yanlarımı alıp gitmeyi istediğim anlar oldu seni severken.
Bu tıpkı "Ne olacaksa olsun artık! " deyip, ölüme yürümek gibi bir şeydi.
Çok düşündüm sonrasını.
Yüzümdeki bu hüzün maskesi ve ellerimin üşümesi,
Senin umursamazlığının eseri, biliyorsun.
Sabahları mutsuz uyanmalarım ve sana her gelişimde beni kırmaların;
Bu süreci daha bir hızlandırıyor nedense.
Koskoca bir adam değil de,
İlgi bekleyen bir çocuk olup çıkıyorum her defasında karşına.
Ne zaman azarlasan beni, yine sana koşma isteğiyle baş başa kalıyorum.
Biliyorum çünkü,yine sen sarabilirsin kanattığın yaraları…
Kayıt Tarihi : 31.3.2014 04:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!