Ne güneş olabildik,ne de karanlığı boğabildik,
Karanlığın gücünü gündüze yeğledik.
Ne ayaza buz kesen yürekleri ısıtabildik,
Ne de gönüllerde açan, gonca bir gül olabildik.
Ne gonca gül, ne de taht istedik,dost gönüllerde muhabbeti özledik.
Sevmekten korkar olduk,sevginin yerine korkuyu besledik.
Dost elinden bir bade zehir içtik,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
