Sen , sen canıma, canıma minnettin...
Neden şimdi canıma mihnet oldun.
Sürgüledin o sürgülü kapıları üzerime,
Neden sen içeride ben dışarıda ağlar oldum...
...
Ben soldum, sen soldun. Gül... Gülüm.
Böyle daha çok mu mutlu oldun...
...
Hani bu yolu sonuna kadar gidecektin benle?
En başında yüzleş demedim mi sana çilelerimle.
Dün başka, bugün bambaşkaydın.
Dün susuyorken bugün niye hesap sordun...
...
Sen dün canıma minnettin.
Bugün canıma mihnettin.
Yazık oldu, yazık oldun.
Gözlerim de kanlı yaş oldun!
Taş oldun.
...
Layığını buldun mu?
Ben değilmişim ya layığın.
Ne o sustun mu...
Önceden tek sen konuşurdun.
18.09.2017
İbrahim ArslanKayıt Tarihi : 18.9.2017 19:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!