Ne Ne De Şiiri - İbrahim Halil Demir

Ne sevda kalemi olup yazmak istiyor,
Ne de aşkın kağıdına bir güzel yazılıyorsun.
Ne çektiklerim bitip tükenmek biliyor,
Ne de zalimliğinden vazgeçiyorsun.
Ne bahar mevsiminde güllerimi açtırıyor,
Ne de bu sevdada dal budak sarıyorsun.
Ne gerektiği gibi mutlu edip güldürüyor,
Ne de için için ağlatıp rahatlatıyorsun.
Ne yanımda oturuyor benle dertleşiyor,
Ne de aşkın hançeriyle vurup öldürüyorsun.

Ne kar olup aşkın dağlarına yağıyor,
Ne de ağustos güneşi oluyor eritiyorsun.
Ne sana meftun olan gözlerime fer oluyor,
Ne de bir an hafsalımdan çıkıyorsun,
Ne yufka yüreğimin özlemini gideriyor,
Ne de tamamen bu sevdayı bitiriyorsun.
Ne bahçevan oluyor aşkın fidelerini dikiyor,
Ne de tertemiz bu aşka bir mezar kazıyorsun.
Ne sevdalılar mektebinde mürekkep yalıyor,
Ne de tasdiknameni alıp bu işi bitiriyorsun.

Ne aşkın pınarlarından kana kana su içiriyor,
Ne de berrak akan suyu bulandırıyorsun.
Ne kor olup seni ölesiye seven yüreğimi yakıyor,
Ne de yazılı veya sözlü seni seviyorum diyorsun.
Ne aşkın atına biniyor dört nala gidiyor,
Ne de kızgın kum çöllerinde cayır cayır yakıyorsun.
Ne aşkın harcıyla sevda duvarlarını inşa ediyor,
Ne de bir gün önce balyoz alıp bu evi yıkıyorsun.
Ne bu sevdada aşkın gözyaşlarını siliyor,
Ne de habire sinsice ağlatmaktan vazgeçiyorsun.

20/04/2006