Ne Mutlu Türk'üm

Bir bilmece gibidir yaşamak
Anılar ve geleceğin içinde sen olmuşsundur yumak
Anlamsız gelir bazı yaşanmışlıkların kendine
... Ve zaman sonra yaşayacaklarınla
Avunmaya itersin kendini aldırmayarak.
Kucak açarsın bilinmeyenlere
Riskleri almayan her an ölür gibicesine
Hayatın akışına koyverirsin kendini özgürlük şiirselliğinle.
Ne anılar yetişebilir sana, ne kelebekler ne de kendin
Hiç aldırmadan olan bitenlere
... Ve nereye gittiğini bilmeden
Sürüklenirsin gizemin renklerine
Kimi al, kimi mor, kimi beyaz
Yeşili bulduğunda olursun kızıl kiraz.

Belki yalan gelir efsaneler sana
İnanmazsın ama
Hayatın içinde kendi efsaneni anlatır; yaşarsın yuvarlağınla
Oysa yuvarlaklar da gerçektir
Tıpkı yalanın doğru, doğrunun yuvarlak, yuvarlağın yaşaması gibi
Dümdüz ilerlemek istersin aydınlık güneşe kavuşmak için
Ne güneşi tutabilirsin çaresizliğinden ne de yeşili
Sadece karanlığı görüş alanınca aydınlatır
Aydınlandıkça öz saygına ulaşırsın.
Öz saygın onuruna denk olur; akarsın, ağarırsın
Sen bilmeceni çözdükçe
Özlüğünün güzelliğine erer:
'Ne Mutlu Türk'üm' dersin! ..