Ne Mutlu Sana Şiiri - Adile Soylu

Ne isterdim biliyor musun?
Şu anda böyle çaresiz böyle eli kolu bağlı iken;
Bir mıknatısa dönüşebilmeyi...

Bir mıknatıslayın sana uzanıp,
Bütün acılarını çekebilmeyi bilsen ne çok isterdim...
Ve sonra bir bebekleyin uykuya dalışını seyredebilmeyi...

Kapıyı çaldığında kim, ama kim karşı durabilmiş ki o kara meleğe?
Ve kim gülümseyerek açmış kapıyı ona!

Ne mutlu sana ki;
Yaşam yolculuğunda aldığın en büyük armağandır,
Yaşama veda ederken sana bırakılan gülümseme...