Ne mutlu ki Öğretmenim Şiiri - Hikmet Elp

Ne mutlu bana ki
Çiçekler tarlasıyım
Gülüyle lalesi,menekşesiyle
Bunlarla varım ben
Yaşarım bunların hoş hevesiyle

Basarım bağrıma
Saman kurusu tohum vaktinde
Ana şevkatiyle okşar severim
Yeşertirim sinemde tırnak tırnak kök salır
Filizlenir,serpilir,boylanır,budaklanır
Aşılarım sevgi,dostluk
Öz mayamla beslerim
Zaman çağlayan gibi
Ben tomurcuk gözlerim
Dinmek,yorulmak bilmez
Ne gönlüm,ne gözlerim

Nihayet o gün gelir
açılınca rengarenk
Gözüm arkada kalmaz
kapansa da gözlerim

Ben anayım,ben babayım
Hatta hatta ben toprağım
Nihayet ben öğretmenim
Sizlersiniz hayat bağım