Sinemde kerpiçten evler
Kapıları aralı
Kursakları boş yavrulara
Avuçlarımda birikmiş dilekler
Gözlerimden kaydığı gibi kaysa yıldızlarla
Ve o pak alınlara bulaşan nurlar
İrkitse yoldan geçenleri
Yeterdi bana
Sinemde kerpiçten evler
Çorak topraklara düşerken yağmur
Hasretidir burnu okşayan kokular
Bir bardak su gibi
Bir dilim ekmek
Ve yaşamaya bir sebepti gülüşlerimiz
Gökyüzüne bakınarak
Sinemde kerpiçten evler
Çatısı sevgi ve şefkatle çatılı olan
Penceresinde eller kapısında gölge
Yetim çocukların saçını okşayan
Ne zaman değmedik ki ukteli satırlara
İcraatin yüzünü gördüysek
Ne mutlu bize
Kayıt Tarihi : 14.5.2019 00:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bugünler getirdi bizi Dünü hatırda tavrı tevazuyla işleyerek Bir avuç insan değildik ki Koca yürekler taşıdı yükümüzü Kalemle dille ve tavrıyla...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!