Ne Mutlu Bize! Şiiri - Nurten Altınok

Atam, benim adım Nurten Hüseyin

Batı Trakyalıyım
Yunanistan Gümülcine’li
Hani şu bayrağına saramadığın
Bir avuç Türk’ün bulunduğu
Doğduğun toprakların sınırları içinde
Kalan yer var ya
İşte oralı

Bizim soyadımız hiç olmadı…

Adın yasaklıydı bize
Resimlerin de
İlk defa seni nerede duydum hatırlamıyorum
Ne okulumda ne duvarlarımda
Kitaplarımda resimlerin yoktu
Yırtılıyordu senli sayfalar
Bana hiç Atatürk şiirleri okutmadılar törenlerde
Şarkılarımda hiç adın geçmedi
Bu yüzdendir sana özlemim herkesten fazla

Aydın hocalarımız vardı Türkiye’den gönderilmiş.
Gizli gizli seni ve vatan için yaptıklarını anlatmaya başladılar. Göğüslerinde sakladıkları resimlerini gösterdiler korkarak. Önceleri anlam veremedim bu korkuya. Sonra, hırsım oldu bu gizlilik.

Şimdi düşünüyorum da, galiba öğretmenlerimden önce ninem anlatmıştı seni bana.
O, Mustafa Kemal diyordu, senden için. O Türk’lerin kurtarıcısı. O bizim Atamız.

Çocuk aklım ermedi işte
Hiçbir şey sormadım, soramadım nineme
Kim bilir neler biliyordu hakkında!
Görmüş geçirmiş bir kadındı ninem.
İlk kocasını şehit vermiş vatan uğruna.

Bir gün annem bana:
- O gün anam hep ağlıyordu
Mustafa Kemal’imiz ölmüş, dedi

On kasımdı besbelli
Yılların 1938 i.

Kim bilir! Belki tanıyordu seni. Ayni toprakların çocuğuydunuz.

Biz, adını, resimlerini yüreğimize kazıdık en büyük sevgiyle şimdi...

Rahat uyu Atam

Tüm güçlüklere göğüs gererek, her şeye rağmen, yaşadığımız bu topraklar emin ellerde. Bekçisiyiz.

İzindeyiz.

Ne mutlu bize!
TÜRK’üz...

09.11.2006