Ne Mutlu Şiiri - Bekir Dalkıç

Bir kedi miyavlıyor acı acı.
Bir köpek havlıyor.
Fareler ciyaklıyor.
İniliyor kadının biri sancıdan.
Ikna ıkına bulduruyor üçü.
Sesinden kolonları sarsılıyor evin.
Dökülüyor duvarın kabarmış sıvası.
Çığlığına gelen giden yok,
Komşuları derin uykuda.
Köy karanlık.
Koşuyorum bir telaşla.
Zar zor buluyorum yolu.
Gıcırtıyla açılıyor kapı.
Giriyorum ıkıla sıkıla.
Bir böcek çatırdıyor ayakkabımın altında.
İçim kalkıyor.
Derken yuvarlanarak düşüyor önüme.
Ne kadar ince çırpıdan elleri.
Yapışınca paçama, paçalarım tutuşuyor.
Kucağımda pıt pıt atıyor kalbi.
Süt kokuyor beyaz teni.
Gülümsüyor yüzüme, tanıyorum der gibi seni.
Uyanıyor kadın, yüzü yorgun.
Uzanıyor kolları, sarmalıyor sarmaşıklar.
Anasının göğsüne gömülüyor kızının kafası.

Daha geçen gün şehit düşmüş babası.
Kaçıyor bendeki uykular.

Sabah zil sesiyle çınlıyor odam.
Bir telaşla giyiniyorum, elimde gravat.
Bir koşu varıyorum okula.
Giriyorum sınıfa, kucağımda bir umutla.
Geliyor çocuklar.
Gülümsüyor her birine bizim küçük.
Adını Aslı koyuyoruz.
Ellerini yüzlerini sıkıyor eli.
Yeşeriyor bizim köyünde bayırında çiçekleri.
Ne mutlu insanım diyene.
Ne mutlu.