Ne mutlu! Şiiri - Fatma Saylak

ölümün sendeki aynasına baktım
ve bizim evin önünden geçen tabutuna
az ilerde bizim köyün mezarlığı
ve seni sevenler sağında, solunda, arkanda
tanımadığım sana üzüldüm
seni sevenlerin üzülmesine üzüldüm
ne yapabilirim ki dedim
yetim kalan çocuklarına
dul kalan eşine
bir baş sağlığından başka
ne yapabilirdim ki...

inan öldüğüne çok üzüldüm
ve bugün gittiğim yerde biri seni sordu
bende mahallelinin
senin hakkında iyi şeyler söylediğini söyledim
fakirmiş dedi
evet madden fakirdi
ama manen çok zengin gitti dedim.
anlamadı o işin esprisini
çünkü seni tanımıyordu
tanısaydı da yine seni anlamazdı biliyorum
bende tanımıyordum seni
hiç görmemiştim ki
görmediği bir insanı insan
nasıl tanır ki...
tanımak için görmek mi lazım
hissetmek için acımak mı lazım
tanışmak için konuşmak mı lazım
ama ben sizi hiç görmediğim halde
hiç size hiç acımadığım halde
sizinle hiç konuşmadığım halde
öldüğünüz için bugün üzüldüm
bedava yaşamadığınız bu hayatı
bedavaya getiren insanlardan farklı olarak
her anın maddi ve manevi ücretini ödeyerek
bu dünyadan ayrıldınız
ne mutlu size
ne mutlu sizin gibi yaşayanlara
ne mutlu
bu dünyadan sadece
özünden bir şey kaybetmeden ayrılanlara
ne mutlu!