Ne mutlu
bütün gün sokaklarda, direksiyon başında
alnından gerçekten de terler akarak
o işin-bu işin peşinde
benliğini dikkate çevirip
hiç sakınmadan yollara seren
para kazanmaya çabalayan
'iş insanları'ndan olmama şansı olana!
ne mutlu
istediği zaman yerinden kalkabilen
ama çoğu zamanını monitör karşısında oturup
fikir, iş ve felsefe üreterek
dünyayı seyredebilme ve
kendini kefeye koyabilme lüksü olana!
tamam, ikisi de lazım
denge bu...
yoksa nasıl yürürdü şu anki sistem? !
ama ne bileyim
ben ikinci saydığım sınıftanım
ve çok da mutluyum.
bu anlamda ilk sınıftakilere şükürlerimi ve
teşekkürlerimi de herzaman sunarım.
eminim, onlardan da hallerinden gerçekten memnun olanlar
bizlere teşekkürlerini sunuyorlardır.
Ha!
Her iki sınıftan olabilenin de 'duayenimiz' diye önünde eğilirim!
(Temmuz 2006)
Ömer DalmanKayıt Tarihi : 17.7.2006 14:49:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)