Ne Mümkün? Şiiri - Cihangir Kaya 2

Ben öteki olanların ötesinde kalmış,
Şahsen tanışılmamış,
Kapılar arkası sürgülenmiş,
Sonsuzluğun sonunda,
Hep ırakta..
Hiçliğin sınırında unutulmuş,
Ayın karanlık yüzünde saklanmışım...

Ben suçsuzluğa mahkum..
Cellatların körelmiş baltalarında
ezilmiş..
Lügatta isimsiz,
Ve vücut bulamayan cismimle,
Dar ağaçlarında kaç defa unutulmuşum...

Ben yokluğumla armağan..
Gözyaşımla sevinç..
Çaresizliğimle umut..
Sessizliğimin huzurlu frekansında nice senfoniler sunmuşum...

Ben kimim ki?
Sorulmak..
Sorgulanmak..
Suçlanmak..
Ne mümkün?

Ne mümkün aynı yağmurda ıslanabilmek?
Ne mümkün aynı güneşte kuruyabilmek?
İnfazım bile imkansızken,
Ne mümkün birlikte yaşayabilmek?...

Ben kimim ki?
Tanımak,
Tanınmak,
Tanışabilmek..
Ne mümkün!

Gelecek bile geçmişken..
Ne mümkün aynı zamanda birlikte bulunabilmek?
Simetrik olmayan dünyalarda ne mümkün aynı hizada durabilmek?
Ne mümkün bu sonsuz boşlukta denk gelebilmek?
Aynı havadan nefes alabilmek?
Sen kimsin sorusunun muhatabı olabilmek?

Hülasa Ben kimim ki?
Ellerim değsin,
Gözlerim görsün,
Kalbim sevebilsin..

Benim dünyamda sen, bir masal konusuyken..
Ne mümkün aşkın varlığından bahsedebilmek,
Ne mümkün aynı dilde konuşabilmek,
Ne mümkün ey sevgili yüz yüze bakıp seni seviyorum diyebilmek?...

               Cihangir Kaya