Ne Mümkün! Şiiri - Alparslan Gürlek

Geçmişin dalgaları kıyımı döverken,
Ne mümkün tutunmak sensiz bir aşka,
Kaçmak ne mümkün senden,
Ne mümkün unutmak ya da silmek.
Her köşede karşıma çıkacaksın yeniden,
Ve her parkta bir bankta oturacaksın yanımda,
Hep bir elin elimde, yanağımda teninin buğusu,
Ne mümkün kurtulmak senden,
Sevmemek ne mümkün.
Hangi yöne çevirsem bu talihsiz başımı,
Orada göreceğim seni ve orada olacaksın,
En alengirli saatlerinde gecenin,
Hücum edeceksin surlarına aklımın,
Ve fethedeceksin içerimi,
Ne mümkün karşı koymak sana,
Savunmak özümü senden, ne mümkün!
Unutmak kelimesi seni hatırlatacak bana,
Içimin sözde istenmeyen misafiri olacaksın,
Çünkü hala bir yanım minnettar bıraktığın aşka,
Ve bir yanım hala dargın yokluğuna,
Ne mümkün kırılmak sana,
Gücenmek ne mümkün.
En zayıf yanım olarak kalacaksın hep,
Hep gözlerim ışıyacak geçtiğinde adın,
Daima sen o huysuz ve tatlı kadın,
Madde olarak korunup kaçsam da senden,
Yüreğimin orta yerinde yaşayacaksın,
Çünkü ne mükmün uzak durmak senden,
Yaklaşmak sana, ne mümkün!