oysa gözlerimiz gülecekti dudaklarımızdan önce
tan yeşille buluşurken coşacaktı çocuklar
ve biz hala sevişirken doğacaktı gün
olmadı gülüm
olamadı.
Durmadı zaman, durulanmadı fırtınam
kırdı geçti dallarımı zamansız
sürdü gitti sevdalarım amansız
ama biz, paramparçayız
kaçağız mutluluktan
oysa;
ölmedik tutkularımızdan gülüm.
Bölemedik yarı yarıya ömrü, hebadır tümü
her defa çarpıldık duvara ve hala zindan
içinden mırıldan gülüm
içimden isyan
oysa;
gülücük yağdıran rüyalarım var.
Yürüdük bir zaman deriz geçeriz
bir yol seçeriz, yağmur, dolu, kar
nasılsa her hazan sonudur bahar
daha var gülüm daha var
uçacak kırlangıçlar
ve martı
ve sahil
vadi
sahi, kum ve biz..
çizeceğiz yine o resimleri çizeceğiz gülüm... m.ksc
Mehmet Kesici
Kayıt Tarihi : 9.10.2018 12:01:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Kesici](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/10/09/ne-mumkun-72.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!