Ne mümkün. Şiiri - Gönül Çalımlı

Bugünde bitti bak yine sensiz
ben mi?
avuçlarındayım yine yatağımın
kırgın,bitkin
ve sessiz
bu ağrılı deli yaram
bedenimde yorgun bir çare
yüreğimse bıkkın,
bitap hallerde

bir an bile düşünmedin değil mi?
yarınlar nasıl haram olur şu nefesime
daha az önce dokundum
son mektubuna
bir an bile hissetmedin değil mi?
çok değil, bir parça yıkık,
dargınım işte
o anlamsız gidişine.

ki anlamlı bir dolu sözde var bağışlanamaz
yinede sen bu yürektesin işte
her şeye rağmen
anlatsana nasıl gittin? için hiç sızlamadan
anlatsanda bir dolu söz var bu baharda da bağışlanmaz
içimdeki külleri kıvıl kıvıl alevlendiren
yinede sendin işte
her şeye rağmen unutabilmek seni
ne mümkün

hani diyorum ki
alıp başımı gitsem unutur muyum senin gibi?
ki öyle güzel gülüşün vardı
yüreğimi yakan bakışın vardı
her dokunuşunda alev alev yüzümün yakışı vardı
öyle alışmışım ki
bilmiyorum
unutmak mümkün müdür?

hayatı yeniden yaşamayı denesem
işe,güce dalsam aklımı meşgul etsem
daha öncesinden mektupları yaksam
sonra
özlemeyi kendime yasaklasam
bilmiyorum ki
mümkün mü unutmak seni?

anlasana işte eyy zalim
anılar içinde boğuluyorum
adını düşlerimde sayıklıyorum
özlemeyi kendime
yasaklıyamıyorum
bilemiyorum ki
nasıl mümkün vazgeçmek
senden...