Ne Mümkün. Şiiri - Sedat Kocabey

Ne mümkün gözlerimi gözlerinden alabilmek.
Ne mümkün seni görmeden bir an durabilmek
Tek tesellim telefonun bir ucundan,
seni seviyorum dediğimde,
bende dediğini duyabilmek.Bir resmin bile yokken elimde,
kara kalemle çizdim vuslatına gecenin karanlık duvarlarına,
en belirgin gözlerin.
Kumral saçların dağılırken düşlerimin rüzgarında,
tatlı bir tebessüm dudağımda ve bir fısıltı kulağımda.
Seni seviyorum dediğini duyar gibiyim.
Bilemezsin sensizliğin ızdırabını,yüreğime çöken hasretin acısını
bilemezsin.kör kuyular kadar derinken ayrılığın yıkımı bedenimde,
sana sevgim sonsuz,sana sevgim müebbette.
Bilmiyorum yüreğinden geçenleri,ama mümkünse söyle.
Seviyorum diye haykıran gözlerime bakmadan durabilmenin,yokluğunda
gönlümü avutabilmenin çaresini mümkünse söyle.
İnan ki kolay değil, inan ki mümkün değil sabırlı olmak,
hele ki sevildiğini biliyorsan ve seviyorsan sevildiğin kadar.