Ne mi Yapıyorum? Şiiri - Mehmet Cahit Kuzu

Orda gözüne toz kaçsa, burada kalbim kirlenir.
Batsa bebeklerine bir karanlık, benim günüm lekelenir.

Yâd ederken gözlerini gönül penceremde,
Seni görmedikçe gözlerime kan oturuyor.
Boyun eğerken karanlık senin önünde,
Bana kan patlatıyor, kurşun atıyor.

Ben artık kendimden harcıyorum kalanları,
Her adımda bir can bırakıyorum sokaklara
Ben artık canımdan atıyorum tanıdıkları,
Canım dediğim kim varsa bu sokaklara.
Gel desem gelmesen ağlar mıyım bilmiyorum,
Gel desen gelecek miyim, hissetmiyorum.
Zira beni bıraktığın bu sokaklarda,
Kendimi asmıyor, boynumu kesmiyorum.
Ben sana ev olayım diye evimden oldum,
Ben sana sakladım, en güzel yıllarımı.
Sen her kumarında beni masaya koydun,
Ben bir bir silerken tanıdıklarımı

Suçum neydi acımak mı söylememek mi,
Suçum neydi, suçumu bilmemek mi?
Suçum neydi söyle hüküm keseyim,
Ödediğim bedeli hissetmemek mi?
Kapüşonum kan, berbat senden sonrası,
Sen kokmuyor ama senden korkuyorum,
Ah birde her görenin seni sorması,
Seni unutmuyor ve , senden kopmuyorum.
Tanrılar ölmezdi, doğmazdı bir anadan,
İçimdeki sevgiyi neden kaybediyorum,
Sana olan hislerimin tanrısı sevdam,
Onu her giden gün, sana sarf ediyorum.
Yalancının mumu yatsıya yetişmedi,
Yurdu yaktı, seni benden alırcasına,
Bende cehennem, sana erişmedi,
Boynumdan gerdanıma varırcasına.
Çünkü parmak uçlarım kesik kesik tutmuyor,
Ellerini tutmuyorsa, kan damlatıyor,
Çünkü, senden sonrası beni kesmiyor,
Parmak uçlarımdan sanki tutarcasına.
Yetti artık, baktığın kadar güzel gel,
Gözlerim terliyor, ağlamıyorum,
Yeter artık, sancılarım bitmiyorken,
Yaralarım kanıyor, ağlamıyorum.
Gözlerim taze güler, sen gelirsen,
Heveslerim, diriler hasret tenimden,
Bir şiir yaz yağmur yağsın heves kesemden,
İçimdeki çocuk işkenceye direniyorken