Ne'm kaldı Şiiri - Evren Dalgıç

Hiç'ime!

Karanlık çökünce ıssızca yüreğime,
na vardı ellerinle o'nu sen sıvazlasaydın.
Bir gönülü böyle hiç etmeseydin,
arkasından bir deli kurşunu
öyle bir savurdun ki hiç acımadan.
ağlattın her yanımı,
şimdi söyle;
ne'm kaldı...

karıştım ellerin arasına,
bak;
parmakla bile farkedilmem artık.
öyle bir savruldum ki o poyrazınla,
yerimde sensizlik esiyor.
kaçamak bakışlı,
gavur nakışlı yolların izindeyim gayrı.
şimdi söyle bana,
ne'm kaldı..

çoktaaan bitti o türkü,
şimdi dağlar sadece rüzgardan bir ıslık,
uykusuz düşlerim
gayrı derin bir uykunun döşeğinde.
feleğim şaşmış,
yüreğim hırpalamış kendini.
bekle dedin,
bak işte beklemedim mi.
esersiz kaldın.
sözlerin aydın olsun,
geleceğim dediğinde,
ben bir umut beklemiştim yarını.
söylesen insafsız
söylesene;
nem kaldı.

beni yitirdin,
ben kendimi yitirdim,
gözyaşlarınla uğurladım biraz önce seni.
hala ağlıyorsam
artık sana değil,
ele kendini güldüren şu bedenimedir ağıtım.
yazık ettim hayallerime,
her damla sabırlarım,
bak nasıl da akıp gitti zalim okyanuslara.
bitti yüreğim,
tükendi her gecenin sabahı.
yitirdi yüreğim teker teker ayıkladığı sevabı.
artık günahkar şiirlerim,
gayrı kalmadı bunun ayıbı..
aşkımı hoyrat senelere kaptırdım,
çaldırdım en güzel yerinde yarınlarımı.
bir çıkmaya yüz tutup da,
nazlanan şu vicdansız canımdan başka,
söylesene ey büyüyüpte küçülmüş!
ne'm kaldı..

(Ankara 2005)