Ne Kötü Gittin Öyle Şiiri - Uygar Yeni

Bu gidişin bana zor bir yolculuk olacak
Sen gideceksin, ben yol olacağım
Öylece kalacağım,
Bir yere gitmeden, gidemeden…

Hiç bu kadar zor bir gidiş gelmiyor aklıma
Hiç böyle bir gidiş olmadı benden
Aklımda, gözlerimde ve avuçlarımda
Gidişinden başka bir şey kalmayacak…

İşte!
Sen,
Gittin
Ben peşine döküldüm…

Bakarken gözlerine; boğazımda bir yumruk
Ne konuşa ne ağlayabiliyordum
Gözlerin zıpkın gibi saplanmıştı yüreğime;
Ben yol oluyordum, gidişine kalıyordum
Bir avuç su gibi yola dökülüyordum…

Böyle bir gidişi hiç hatırlamıyorum
Uzun, kısa ve eksik bir gidişti seninkisi
Ben ilk kez yol kadar çaresiz ve yalnız kalıyordum geriye…

Sen giderken;
Ben topraktan, gökten, sudan, nefesten kopuyordum
Kalakalıyordum öyle
Ne gide ne gelebiliyordum sana…

Ne kötü gittin öyle,
Ben nasıl kederli kaldım geriye
Gören olsa belki ağlardı halime…

Sen giderken;
Gözlerimden yaş dökülmesin diye
Durmadan içimdeki ateşi söndürüyordum…

Gözlerimi senden kaçırıp;
Ağaca, buluta, göğe, yere
Toprağa, senden gayrı her şeye bakıyordum…

Sen giderken, ne kala ne gidebiliyordum
Ne ağlaya ne de gülebiliyordum ben
Bir avuç su olup peşine dökülüyordum…

Sen
Giderken yüreğimi de aldın,
Öyle gittin ki ben yol oldum;
Bir avuç su oldum,
Döküldüm gidişine…

Yol oldum, su oldum
Ve gidişin,
Bana en zor yolculuk…