Sonsuzluğun yaşandığı evrende
Sınırsız bir hayalle yaşarken
Sonlu bir hayat yaşamak ne kötü,
Kol bizim, bacak bizim
Uçsuz bucaksız topraklar bizim derken
Zamansız Ölüp gitmek ne kötü,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta