Ne Köşküm Ne Sarayım Oldu Şiiri - Yusuf Knk

Gecem yok,gündüzüm yoktur,çalıştım,
Ben böyle yetiştim,böyle alıştım.
Elimde olanı,dostla bölüştüm,
Ne köşküm,kasrım,ne sarayım oldu.

Para biriktirip, servet yapmaya,
Riya ,gösterişle,çalım satmaya.
Çıkar kazanç için,takla atmaya,
Ne cehdim çabam ,ne emeğim oldu.

Muhannet alçakla ,konup göçmedim,
Kimseye yalvarıp,minnet etmedim.
Kendim acındırıp,boyun bükmedim,
Ne arzu ,istek,ne dileğim oldu.

Dünyayla alakam,keseyim dedim,
Dertleri sırtımdan,atayım dedim.
Unumu eleyip,asayım dedim,
Ne kalbur,sarat,ne eleğim oldu.

Kanallar açarak,sular getirdim,
Tohumlar saçarak,fide bitirdim.
Emek sarfeyleyip,bahçe yetirdim,
Ne kavun,karpuz,ne keleğim oldu.

Eller gülüp,oynar,eğlenip durur,
Eşini ,dostunu,yanına alır.
Zurnalar üflenir,davullar çalar,
Ne mürüvetim,ne halayım oldu.

Yusuf ‘um,el gibi,sefa sürmedim,
Gezip ,dolaşmayı,nedir bilmedim.
İzinim olmadı,tatil yapmadım,
Ne cicim ayım,ne balayım oldu.

YUSUF KONAK