Bulutlar birbirine sürtünüp duruyorlar,
Sanki parcalanmis gibi yagiyorlar,
Gökyüzünden kar gibi.
Bitip tükenmek bilmiyor bulut kirintilari.
Her biri digerini kovalayarak geciyor üstümden.
Kar`in süpheli bir sessizligi var,
Birlikte beni alip götürecekmis gibi,
Uzaklara, ta uzaklardaki sonsuzluga
Insan; sessizce hic kipirdamadan
Aklindaki sessiz seslere daliyor.
Unutuyor bazen her yeni gelen günün
Beraberinde bir günün gidecek oldugunu.
Belkide bu yüzdendir;
Bu yüzden yeni sevdalara kapanir gönül kapisi.
Yeni bir gidise dayanamayacagi icindir.
Bu yüzden zamani figüran asklarla,
Hatta bazen ufak tefek heyecanlarla,
Mühim işler kalabaligiyla doldurur.
Cünkü Insani;
Birini sevmeden önceki halinden daha cok
Yanliz biraakir sevdiginin gitmesi.
Sadece bu bile yeterdir tekbasina,
Sevginin korkunclugunu anlatmaya....
Kayıt Tarihi : 11.6.2003 17:44:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!