Ne kolay gidiyorsun şimdi

Ne kolay gidiyorsun şimdi
Kocaman içi boş bir öfkeyle
Gelmeyecek gibi gidişin
sağlam basıyor ayakların kaldırımlara
biraz hoyrat biraz şımarık gidişin
tüm emekleri bir kenara atıp
bir öfkeye kurban edercesine gidiyorsun

peki git bakalım
sana dön demeyeceğim
dönmeyeceksin biliyorum dönsende
gittiğin gibi gelmeyeceksin
hep bir gidiş olucak arka ceplerinde
bir bavulun hiç açılmayacak
mavi boncuklar dağıtacaksın dönenceye
soğuk bir tehdit olucak gözlerinde
gene giderim olucak her tartışmanın son kelimesi
her kelimende kan kusacak sevdam

bu mu diyeceğim uğruna şiirlerimi yazdığım
uykusuz gecelerimi adadığım kadınım bu mu
gözyaşlarımı özlemine hediye ettiğim
yokluğunda resimlerine sarıldığım
kadınım bu mu diyeceğim

yapamam bunu şiirlerime ihanet edemem
içimde büğüttüğüm çiçeğimi koparamam
sen ezip geçsende mısralarımı
ben her kelimesini severek yazdım
sana adamış olsam da sana ait olmayacaklar
kelimelerim çocuklarım benim