Bu dünyada yalnız kendimden eminim,
Ne kimseye vekilim ne de kefilim.
İnsanlar için yeminim var yeminim,
Ne kimseye vekilim ne de kefilim.
Hayat beni alıp yaban ele attı,
Bu insanlar beni dertten derde kattı.
Kime kefil olsam hepsi beni sattı,
Ne kimseye vekilim ne de kefilim.
Ne yapsam kendi elimle buluyorum,
Kime bir şey desem mağdur oluyorum.
Vekalet versem arada kalıyorum,
Ne kimseye vekilim ne de kefilim.
Suç arar isek hepimizde suç çoktur,
İnsanların bir çoğu insana yüktür.
Artık hiç bir kimseye güvenim yoktur,
Ne kimseye vekilim ne de kefilim.
Yusuf elin işini benimsemeyin,
Sakın ola ki bana bir şey demeyin.
Kimseye kefil olmamı istemeyin,
Ne kimseye vekilim ne de kefilim.
Kayıt Tarihi : 26.11.2024 17:27:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!