Ne Kimse Duyar Şiiri - Kemal Doğanay

Garibin gönlünde fırtına kopar,
Ne kimseler görür ne kimse duyar.
Yuvayı her zaman dişi kuş yapar,
Ne kimseler görür ne kimse duyar.

Allah'ın emridir sonun gelmesi
Alimin sözüdür kendin bilmesi
Azrail gelince yüzün gülmesi,
Ne kimseler görür ne kimse duyar.

Ömür gelir geçer bitmez sanırsın
Dostlarını zaman gelir tanırsın
Düşmanın sözüne bile kanarsın,
Ne kimseler görür ne kimse duyar.

Feleğin çemberi geçince başa
Azrail gelince bakmaz hiç yaşa
Gözündeki yaşlar değsede kaşa,
Ne kimseler görür ne kimse duyar.

DOĞANAY'ım yıllar sessizce geçer
Herkes ektiğini gün gelir biçer
Hakkın şerbetini yaşarken içer,
Ne kimseler görür ne kimse duyar.