Ne ki? Şiiri - Mustafa Yaralı

Gönül atım şaha kalktı,
Dizgini yok, “nal”da ne ki?
Artık dosta gitme vaktı,
Aba, hırka, “şal”da ne ki?

“Kalk gel” diye emir aldım,
Esen yelle haber saldım,
Eller vardı ben geç kaldım,
Buralarda “kal” da ne ki?

Kalbimde daim zikir’i,
Hep kendine çeker biri,
Boğazımda aşk zinciri,
Tutunacak “dal” da ne ki?

Saz söz nedir bilmiyorum,
Yar söyler ben dinliyorum,
El değmeden inliyorum,
Mızrap vurup “çal” da ne ki?

Aşkı mecaz bana arken,
Yüreğimde yangın varken,
Damarımdan lav akarken,
Başa gelen “hal” da ne ki?

Tüm acılar tat verince,
Açlığımı giderince,
Gönül çölüm yeşerince,
Arı çiçek “bal” da ne ki?

Can diliyle seslenirim,
Aşk derdiyle beslenirim,
Dost rengiyle süslenirim,
Siyah beyaz “al” da ne ki?

Yaralıyım gel imdada,
Koyma beni masivada,
Beş on günlük şu dünyada,
Fayda vermez “mal” da ne ki?

21.01.20010...Mustafa YARALI