Ne Kaybederdin Şiiri - Gökhan Bodur

Gözümdeki yaşlar, daha kurumadan
Silseydin bir kere, ne kaybederdin
Uzanan ellerim, zulmü sarmadan
Tutsaydın bir kere, ne kaybederdin

Umman gözlerinde, gark olmadan
Diktiğim güllerim, daha solmadan
Zamansız ağaran, saçı yolmadan
Gelseydin bir kere, ne kaybederdin

Parçalanmış kalbim, mücrimmiş gibi
Bıraktığın acı yetmezmiş gibi
Birde el bulmuşsun, severmiş gibi
intikam almasan, ne kaybederdin

Gam düştü bu çehre, gelip görmedin
Rivayet değildi, neden gelmedin
Ütopya belliydi, sen hiç girmedin
dönseydin bir kere, ne kaybederdin

İsmini sahraya, haykırdığımda
Naçar düşüp sana, ağladığımda
Kendi değerini, göz yaşlarımda
Bulsaydın bir kere, ne kaybederdin

Gökte yıldız gibi, uzaktın bana
Tıpkı dünya gibi, yalandın bana
Belki de sevgide, haramdın bana
Vebalim olmasan ne kaybederdin

Yolunda vakfettim, bütün ömrümü
Zamansız başladı, yaprak dökümü
Umuda attığın, şu kör düğümü
Çözseydin bir kere, ne kaybederdin

sen gittin yolunda, ömrü eledim
unuttuğun anda, ben göç eyledim
toprakta umudu, sende yeşerttim
Mezarıma gelsen ne kaybederdin