Ne katil kalmış ne maktul ve ne de olay ...

İçimde yükselen bu sonsuz hüzün

Ne yaşatıyor ne de öldürüyor beni

Bir dar ağacındayım

Sandalyeme ne zaman vuracaklarını bilmemenin verdiği o korkunç bekleyişle!

Her şeyim asılmış bir ben kalmışım

Hiç kimseyle paylaşmadığım sırlarımla yüzümü Allah'a dönüyorum

Duygularımın ve düşüncelerimin her bir santiminde ona sığınıyorum

Tüm utançlarım ağır bir matemin gölgesinde gölgelenmeye çalışıyor

Ortalık sessiz, kuş uçmuyor kervan geçmiyor

Tüm sessizliklerim çığlık oluyor fakat bu daha bir sessizleştiriyor beni

İşte o zaman anlıyorum ki çığlıklarımın bir dili yok

Etrafıma bakıyorum bıçak kimde diye

Kim kesti ki dilini diyorum

Ortalıkta pembe bir satır!

Ne katil kalmış ne de maktul ve ne de olay yeri

Kan desen çoktan kaybetmiş rengini

Suçlar ve suçlular bir zincirde sırada

Hakimler davaya zaman aşımı veriyor

Ben hala ordayım

Bekliyorum

Neyi bekliyorum sahi

Bir önemi yok, biliyorum!

Tüm mahkemeler ikinci bir emre kadar ahirete havale

O zaman derin bir nefes alıyor hikmeti umman olan Allah'a dönüyorum

Zihnim düşünmeye bir ara vermek istiyor

Yorgunum ziyadesiyle yorgun

Gerekli gereksiz kırgın

O kadar kırgınım ki kırgınlıklarım kırılmaktan bile kırılıyor artık

Her şeyden uzaklaşıyor yüzümü tekrar ona dönüyorum

Tekrar tekrar, daima ona en nihayetinde yalnızca ona!