Ne Kastın Var Cahil? Şiiri - Muhsin Emre

ağzı susamlı genç kızları hayal ettiğimiz kadar
bağışlasak sokaklardaki kaldırım taşlarına sevgi
ama Sevgi -ne yalandan- âmâ sevgi
belki fosforu aydınlatır geceleri sokakları
rahat yürür anasının kuzusu bu ülkenin oğlanları ve kızları

arzulanmaz kaldırım taşları berberlerce
ıslanmaz sloganları, gideriz güneşin battığı yere
atlarımızda eksik eyerin adı: toprak

“toprak”la tevazuyu kastetti şair
topraktan yapıldı insan, içine -umuyoruz ki-
nur üflendi

lazım olanı duman katletti
hem dün kendini taşan genci
ham olsa belki taşısa kendini
anlaşılır mıydı şeyin bizi zehirlediği

şey ile şeyi kastetti şair
kimler kadar anlaşılmadı – ondandır kendine
peygamber gönderme gereği hissetti

ama aman yanılmayın ikra’mda sakin
bunu yazan da insan, belki de ondan
kafiye diye zehirlenmiş esin
âmâ yazan da ondandır insan
Şair bütün bunlarla ne kastetti?