Ne Karanlık Ne Yazgı Şiiri - Fahri Baştürk

Çocuklar ölü bir evi taşlayınca
güvertesinde kırık pusula
ve bir haylaz atlas konuverir
kaptan dedemin omzuna
ki hiç batmıyordur gemisi
anlı bin cephaneye siper insanların
ne karanlık ne yazgı
heryer gökyüzünün mahşeri
düşlerin etrafında
denizden çarşaflar, mavinin daniskası
Nisan biriktiriyor avucunda şarapnel
susunca savaşlar elbette hatırlanmaz
aşka dair bir sızı
gecenin ve yolun tam ortasında
şurasında işte sesleri geliyor
duyuyoruz kılıç ve mermiden gece
çok yakında bir yığın beden
çok karanlıkta kanla süslenmiş toprak
mektuplar,
trenler, gazeteler arasında
dik yamaçlarda,
barut ve nişangahtan bir anı
aşka dair diyoruz, tüfengimiz hazır
ölümü bekleyen günlerin sırasında..