Ne Kaldıysaa Geride Kaldı

Bu gece
Boş ve yağmurlu sokaklarda gezdin mi sen de?
Üşüyüp elin kolun titredi mi yerinde?
Dışarı çıkıp aradın mı beni?
Olsam, ölsem umrunda mı?

Hani,
Bütün varlıklar arasında seni en çok seveni
Dağa, taşa, toprağa;
Düşen yağmurun her damlasına...
Gökte çakan bir şimşeğin yansıdığı her tarafa!
Yada sokaklarında eskiyen bir direğe,
Bütün pisliğin akıp gittiği bir mazgala;
Sorduğun oldu mu hiç yarin düştüğü yeri?

Dinmiyor bu yağmurun gibi...
Tekrar ediyorsa hüznümün gözyaşları.
Uyandırdıysam da üzgünüm...
Ben de sana attıysam taşları; şimdi,
Kendimi vurdum say!

Bu kopan küçük fırtınalar,
Soğutamadı senden hala...
Henüz ki dondurmadı, yüreğim de donmadı..!
Ve sensiz bir hayatı hiç istemese dahi
Durmadı yine duramadı...

Beynim çabaladı durdu...
Bu iki günde biteceğini düşündüğüm her an!
Aklım da bocaladı...
Bu ilk gecesinde;
Anladığımız kesin bir ayrılığın..!
Gerçekte bir yalnızlığın başlangıcındayız dedi sabrım!
Ve ekledi gururum;
Nereye gidersen git artık böyle umursamaz kalacak ise tavrın...

Bir daha dönme dedi ruhunun eski eşine
Ve gönlümüzün tek sahibine, inancım..!