Ne kaldı sevda olmayınca!

Artık
Senin uyanacağın
Ne ilk gece
Ve de ne son gece
Olacak

Yazgılar
Okunsa ne olacak
Aşk artık
Son mu bulacak

Gözler
Ne kamaşacak,
Ten bezirgânlığı
Ah nasıl yaşayacak

Akacak
O vakitler
Gözlerden kan
Yaş hiç kalmayacak

Muhabbet
Bittikten sonra
Odan
Soğusa ne olacak

Her
Haneyi saadeti
Anlamlaştıran var ya
O şifa
Aşkı muhabbettir

Yüreğinde
Hiç kalmayınca
Ayaz duvarlarda
Bir anlam mı katacak

Sinede
Bir heyecan
Melalde bir nisyan
Sahnesi yer alacak
Halde hazzı mı kalacak

İnsanın
En güzel hasleti
Sevebilen olmasıdır
İnsana verilmiş bir haldir

O olmayınca
Kalb-i nazarda
Bir sevgi bulunmayınca
O vakit
Gönül neye yarayacak

Etekler uçsa,
Dizler dermansız
Kalsa da nihayetsizdir
Ay doğsa yıldız her an olsa
Yaşanan aşk hengâmesidir

Sen korksan da
Yüreğinin
Sızısıyla yansan da uyu

Sen
Rüyalarına gömül
O hülyalarınla öğün
Katiyen bizar olma

Sabahlara kadar
Terden sacların ıslansa
O kaçırdığın gözlerin
Uykudan hiç açılmasa da

Kapanan
Göz kapakların
Sanki duvakların
Hayâyı edep olsa da sen uyu

Artık kalmadı
Mecali halim
Sana
Dili lisan eylemeye

Yüreğimin
Sızısını bildirmeye
Mısralara gömülmeye

Cihanı
Hakikatin arzına
Teklifsizce sunamaya
Bir gül-ü hicranı koklamaya

Artık ben
Mahkûmum
Yalnızlığım da solmaya
Nihayetimle
Şimdilerde donup kalmaya