Bu sana son şiirim, uzaklardan hediye,
Unut artık beni de, arama sorma diye.
Sırana gizli gizli, koyduğum güller gibi,
Soldu tüm hayallerim, ne kaldı ki geriye?
30 Eylül 1988 – Cuma / Ankara
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla