Ne Kaldı Hayat Şiiri - Aslı Taş

Ne kaldı hayat, benden alacağın,
Sevenlerim vardı, inandığım.
Sevmeyi bilirdim mesela,
Gülüşler uçururdum, gök kubbeye.
Güneş doğar, yayılır dı mevsimlere,
Doğanın şarkısı gezinir di, kırların üstünde.
Sonsuz kışmı, başlatmadan önce...

Kağıt toplayan kadına rastladım bu sabah,
Gülüşüne sığmış koca dünya.
Düğüm düğüm umut dalgalanır saçlarında,
Belki o kadar olmazdı ama,
Bir küçük umut kalsaydı bana.
Büyütürdüm onu bağrımda,
Tebessüm sebebi olurdu, acınası ruhuma.
Dönüştürürdüm, şen kahkahalara.
Umut deyip geçme, bağlayan dı beni hayata
Sen koparmadan önce...

Bak martılara,
Ne büyük heyecen, simit parçalarına.
Bayram yeri coşkusu sardı göğü,
Sevinç çığlıkları dans eder, derin maviler de.
Bende bilirdim, çığlık atmayı,
Kainata kahkahalar salmayı.
Şarkılarımda bahar kokmayı,
Sen, sesimi kesmeden önce,
Ne kaldı hayat, benden alacağın...